Page 61 - فصلنامه فرهنگی- خبری - شماره 2
P. 61

‫مناسبت‌های فصل زمستان‬

     ‫پیشینیان (ابوریحان بیرونی ‪‍ 362-440‬ه‪.‬ق) به دی‌ماه‪،‬‬                   ‫یلدا (شب چله)‬
     ‫خورماه (خورشید ماه) نیز می‌گفتند‪ .‬با توجه به اینكه‬
     ‫نخستین روز دی‌ماه (خر ‌مروز)‪ ،‬طولانی‌ترین شب سال‬       ‫براساس گاهشماری و آیین‌های ایرا ‌نباستان‪ ،‬د ‌یماه‬
     ‫را پشت سر دارد‪ ،‬این ماه را به خورشید منتسب نموده‪،‬‬      ‫پس از فروردین‌ماه‪ ،‬یكی از پرآیین‌ترین ماههای‬
     ‫بر این باور بودند كه خورشید از نو زاده می‌شود‪ .‬این‬     ‫ایرانی‌ست‪ .‬اما متأسفانه اطلاعات زیادی از جشنهای‬
     ‫جشن را از سویی با رسوم دهقانی و زندگی كشاورزی و‬        ‫دیگان‪ ،‬جز در آثاری از ابوریحان بیرونی و زی ‌نالاخبار‬
     ‫روستایی مرتبط دانسته‌اند و خوردن تنقلات و محصولات‬      ‫گردیزی (اوایل سدة پنجم هجری) در دست نیست‪.‬‬
     ‫كشاورزی در شب یلدا را جشن بهر‌هبرداری از اندوخته‬       ‫جشن یلدا و خر ‌مروز‪ ،‬از جمله مهم‌ترین و شناخته‬
     ‫ماه‌های گذشته سال برای روزهای سرد زمستان به‌شمار‬       ‫شده‌ترین آیین‌های این ماه است‪ .‬در آثار مكتوب‬
     ‫آورده‌اند و از سوی دیگر‪ ،‬آیین‌های دیگان‪ ،‬مقارن زمان‬
     ‫زاده شدن مهر (میترا) بوده است كه در آیین مسیحیت با‬
     ‫‪ 25‬دسامبر به‌عنوان زادروز مسیح (ع) نیز مناسبت دارد‪.‬‬
     ‫عقیده بر این است كه دلیل این امر‪ ،‬نفوذ آیین میتراییسم‬
     ‫و مهرپرستی به روم و قلمروی امپراطوری آن بوده است‬
     ‫كه بعدها در آیین رسمی‌مسیحی به این شكل جلوه‌گر‬

                                             ‫شده است‪.‬‬

‫‪59‬‬
   56   57   58   59   60   61   62   63   64   65   66