Page 14 - فصلنامه فرهنگی-خبری شماره 3

‫شماره سوم‪ :‬بهار ‪1398‬‬

‫ایشان‪ ،‬در بخش دیگری از سخنان خود با بیان اینکه ثمر داشتن و سود رساندن به‌کل نظام هستی دانست‪.‬‬ ‫با بنیاد ایران‌شناسی‬

‫خداوند در قرآ ‌نکریم دو بار و ب ‌هطور پیاپی به این‬ ‫آنچه خداوند به‌عنوان طبیعت برای ما آفریده‪ ،‬دارای‬

‫سختی و نرمی و فراز و فرودهایی است‪ ،‬چنین اظهار امر که از پی هر سختی آسانی روان خواهد شد‪ ،‬پرداخته‬

‫کردند‪ :‬متأسفانه تلخی حوادث طبیعی به‌وقوع پیوسته است‪ .‬بهار یکی از همین اشارات خداوندی است که از‬

‫در برخی استانهای کشور کام همگان را تلخ کرد؛ اما پی گذراندن سختیهای زمستان نویدش به انسان داده‬

‫قانونی الهی در عالم طبیعت می‌گوید که هرگاه بلایی می‌شود‪ .‬انسانها نیز در اول هر بهار نو می‌شوند و به‌حکم‬

‫بر قوم یا گروهی حادث شود با دعای دیگران و ابراز قانون طبیعت باید فصل بهار را فصل بهسازی‪ ،‬نوسازی‬

‫همدردی و دلسوزی برای هم‌نوعان خود‪ ،‬آن حادثه و نوزایی بدانند‪.‬‬

‫بنا بر نظر عرفا‪ ،‬طبیعت «انسان كبیر» است و مجموعه‬ ‫از سر دیگر اشخاص دفع می‌شود‪ .‬در واقع ما انسانها‬

‫عالَم در مقابل شخص حقیقی‬ ‫به‌عنوان موجوداتی طبیعی در‬

‫انسان یا «انسان صغیر»‬ ‫خداونـد در قرآن‌کریـم دو بـار و‬ ‫بطن این عالم‪ ،‬تأثیرات متقابل‬
‫قرار می‌گیرد‪ .‬این دو انسان‬ ‫به‌طـور پیاپـی بـه ایـن امـر کـه از پی‬ ‫و اثرگذار بر کل نظام هستی‬
‫همواره با هم در تعاملند‪.‬‬ ‫هـر سـختی آسـانی روان خواهد شـد‪،‬‬ ‫داریم و وجود برخی نفوس‬
‫در صورت برقراری تعامل‬ ‫پرداختـه اسـت‪ .‬بهـار یکـی از همیـن‬ ‫پاک اثرگذار و دف ‌عکننده بلا‬
‫خوب و انجام وظایف بدون‬ ‫اشـارات خداونـدی اسـت کـه از پـی‬
‫نقص و كاستی‪ ،‬انسان ارتقا‬ ‫گذرانـدن سـختیهای زمسـتان نویـدش‬ ‫است‪.‬‬
‫یافته و «عالَم صغیر» م ‌یشود‬ ‫به انسـان داده می‌شـود‪ .‬انسـانها نیز در‬ ‫بر این اساس‪ ،‬رفتار‬
‫و در مقابل «عالَم كبیر» به‬ ‫اول هـر بهـار نـو می‌شـوند و به‌حکـم‬ ‫غیرمتناسب بشر و بر خلاف‬
‫خودنمایی م ‌یپردازد‪ ،‬اما‬ ‫قانون طبیعـت باید فصل بهـار را فصل‬ ‫روند طبیع ِت جهان هستی‪،‬‬
‫اگر تمام ظرفیت‌های مثبت‬ ‫بهسـازی‪ ،‬نوسـازی و نوزایـی بداننـد‪.‬‬ ‫باعث انفعال جهان آفرینش‬
‫انسانی خود را کنار گذارد و‬ ‫شده و انسان را با عكس‌العمل‬
‫شدید خود روبرو می‌كند‪.‬‬

‫عالم کبیر را به فساد و تباهی‬ ‫خداوند در قرآن‌کریم دو بار‬

‫و به‌طور پیاپی به این امر که از پی هر سختی آسانی کشاند‪ ،‬قانون طبیعی و فرابشری رسالت به جریان می‌افتد‬

‫روان خواهد شد‪ ،‬پرداخته است‪ .‬بهار یکی از همین و به‌حکم طبیعت ی ‌کنفر به‌رسالت مبعوث می‌شود‌‪.‬‬

‫اشارات خداوندی است که از پی گذراندن سختیهای ب ‌هواسطه‌ این قانون طبیعت‪ ،‬خداوند با بعثت و برانگیختن‬

‫زمستان نویدش به انسان داده می‌شود‪ .‬انسانها نیز در رسولان دست به نوزایی و دوباره ساختن جامعه به تباهی‬

‫اول هر بهار نو می‌شوند و به‌حکم قانون طبیعت باید رفته انسانها می‌کند‪ .‬بنابراین ادیان الهی راهنمای درست‬

‫فصل بهار را فصل بهسازی‪ ،‬نوسازی و نوزایی بدانند‪ .‬عمل کردن در زندگی هستند که به بشر عطا شد‌هاند‪ .‬در‬

‫همچنین جزء به جزء دستگاه آفرینش‪ ،‬در عین نو به نو صورت پذیرش این قوانین راه سعادت و خوشبختی را‬

‫شدنهای تجدیدپذیر هر ساله خود‪ ،‬در کمال هوشمندی انسان بر خود هموار می‌کند و عدم پذیرش آن همسو‬

‫دارای هدف و کارکرد است‪ .‬این کارکرد را می‌توان است با تباهی و به فساد کشیده شدن زندگیش‪ .‬این قانون‬

‫‪12‬‬