Page 51 - فصلنامه فرهنگی خبری- شماره سیزدهم
P. 51

‫شماره سیزدهم‪ :‬پائیز ‪1400‬‬

‫اخبار ایران‌شناسی‬    ‫تهیه شیره انگور به روش سنتی در زنجان‬                                        ‫صنایع‌دسـتی جدیـدی تولیـد کردنـد‪.‬‬
                                                                                    ‫وی بـا اشـاره بـه اینکـه مـواد اولیـه منال‌بافی از‬
                   ‫مه ‌رماه زمان رسیدن انگور تاکستان‌های استان است‬                  ‫درخـت نخـل اسـت‪ ،‬خاطرنشـان کـرد‪ :‬بـا توجـه به‬
                   ‫که علاوه بر تأمین نیاز بازار به تاز‌هخوری‪ ،‬قسمتی از‬              ‫شـهرت بافـق به‌عنوان منطقـه خرماخیز یـزد‪ ،‬در کنار‬
                   ‫انگور برداشت شده که قابلیت تبدیل به کشمش دارد‬                    ‫صنایع‌دسـتی وابسـته بـه درخـت خرمـا‪ ،‬بافـت منال‬

                                      ‫به‌صورت تیزاب فراوری م ‌یشود‪.‬‬                                 ‫نیـز در بافـق متـداول بوده اسـت‪.‬‬
                   ‫تهیه شیره انگور یا دوشاب نیز از جمله دیگر‬
                   ‫روش‌های فراوری این محصول است که از انواع ارقام‬                        ‫رونمایی از لوح ثبت ملی مهارت‬
                   ‫انگور م ‌ی‌توان آن را تهیه کرد ب ‌ه‌طوری که استفاده از‬                     ‫پخت سنتی نان تمیجان‬
                   ‫شیره انگور در رژیم غذایی م ‌ی‌تواند مؤثر در رفع‬

                                      ‫کم‌خونی حاصل از فقر آهن باشد‪.‬‬

                         ‫ثبت ملی‌آش‌های سنتی «بادمجان و ترش»‬                        ‫مهارت پخت «نان سنتی تمیجان رودسر» معروف‬
                                      ‫شهرستان ملایر‬                                 ‫به «نان برنجی» و یا «نان لاکو» با قدمتی ‪۱۵۰‬ساله در‬

                        ‫دو‪ ‬آش سنتی بادمجان و ترش شهرستان ملایر در‬                                   ‫فهرست آثار ملی کشور قرار گرفت‪.‬‬
                                     ‫فهرست میراث ناملموس کشور ثبت شد‪.‬‬               ‫ولی جهانی با اشاره به بررسی‌های باستان‌شناسی در‬
                                                                                    ‫روستای تمیجان رودسر و پیدا شدن آثار ب ‌هجا مانده از‬
                        ‫گفتنی است؛ آش بادمجان ملایر یکی از غذ‌اهای محلی‬             ‫سادات کیایی در این منطقه‪ ،‬افزود‪ :‬این قوم در دوره‬
                        ‫استان همدان است که بیشتر در شهر ملایر طبخ م ‌یشود‬           ‫صفویان و تیموریان‪ ،‬حدود ‪ ۴۰۰‬سال پیش زندگی‬
                        ‫و ب ‌هعنوان نهار‪ ،‬شام یا پیش غذا سرو م ‌یشود‪ .‬بادمجان‪،‬‬      ‫م ‌یکردند‪ ،‬لذا قدمت این نان ممکن است به سال‌های‬
                        ‫بلغور‪ ،‬حبوبات و گوشت از اجزاء اصلی این آش هستند و‬
                        ‫میزان و نوع حبوبات ب ‌هکار رفته در تهیه این غذا به ذائقه و‬                                   ‫بسیار دور برسد‪.‬‬
                        ‫سلیقه افراد بستگی دارد‪ .‬آش ترش نیز مختص شه ‌رهای‬            ‫ایـن نان محلی با اسـتفاده از آرد برنـج‪ ،‬آب و نمک‬
                        ‫ملایر‪ ،‬همدان‪ ،‬بروجرد و نهاوند است که در آن از برگه‬          ‫در تنو ‌رهـای سـنتی دسـ ‌ت سـاخت روسـتای تمیجـان‬
                                                                                    ‫رودسـر پخـت م ‌یشـد و هـم اکنون در شـهر رودسـر‪،‬‬
                                        ‫زردآلو‪ ،‬رشته و آلوچه استفاده م ‌یشود‪.‬‬       ‫لنگـرود و بخ ‌شهایـی از شهرسـتان املـش نیـز پختـه‬

                   ‫‪49‬‬                                                                                                      ‫می‌شـود‪.‬‬
   46   47   48   49   50   51   52   53   54   55   56