Page 66 - فصلنامه فرهنگی_خبری شماره یازدهم
P. 66

‫شماره یازدهم‪ :‬بهار ‪1400‬‬

‫شـمرده شـد‪.‬پس معلـوم شـد کـه روز سـیزده نوروز‬                     ‫سیزدهم عید نوروز‬                          ‫مناسبت‌های فصل بهار‬
‫را کـه روزی خجسـته و فرخنـده اسـت در ردیـف‬
‫سـیزدهم ماههـا به‌حسـاب آورده و نحـس دانسـته‌اند‬      ‫جشـن سـیزده فروردین روز مبـارک و فرخنده‌ای‬
                                                      ‫اسـت‪ .‬ایرانیـان چـون در مـورد ایـن روز آگاهـی‬
     ‫امـا بـه هیـچ وجـه نحسـی و کراهـت نـدارد‪.‬‬        ‫کمتـری دارنـد آن روز را روز نحـس می‌دانند و برای‬
‫سـیزدهم هـر مـاه شمسـی کـه تیـر روز نامیـده‬           ‫بیـرون کـردن نحسـی از خانه و کاشـانه خود بـه کنار‬
‫می‌شـود مربـوط به فرشـته بـزرگ و ارجمندی اسـت‬         ‫جویبارهـا و صحـرا و سـبزه‌ها می‌رونـد و به شـادی‬
‫کـه تیر نـام دارد و در پهلـوی آن را تیشـتر می‌گویند‪.‬‬  ‫می‌پردازنـد‪ .‬تاکنـون هیچ دانشـمندی ذکـر نکرده که‬
‫فرشـته مقـدس تیـر در کیـش مزدیسـنی مقـام بلند و‬       ‫سـیزده نوروز نحس اسـت بلکـه قریب بـه اتفاق روز‬
‫داسـتان شـیرین و دلکشـی دارد و جشـن بـزرگ تیر‬          ‫سـیزده نـوروز را بسـیار سـعد و فرخنده دانسـته‌اند‪.‬‬
                                                      ‫بـه عنـوان مثـال در صفحـه ‪ 226‬آثـار الباقیـه‪،‬‬
          ‫روز از تیرمـاه (تیـرگان) بـه نام او اسـت‪.‬‬
‫در واقع فروردین‬                                                                    ‫جدولـی برای سـعد‬
‫مـاه هنگام جشـن و‬                                                                  ‫و نحس بـودن دارد‪.‬‬
‫شـادی و موقع فرود‬                                                                  ‫در ایـن جـدول‬
‫آمـدن فروهـران‬                                                                     ‫سـیزده نـوروز کـه‬
‫اسـت‪ ،‬لـذا ایرانیـان‬                                                               ‫تیـر روز نـام دارد‬
‫قدیم پـس از دوازده‬                                                                 ‫سـعد و فرخنـده‬
‫روز جشـن گرفتـن‬                                                                    ‫اسـت‪ .‬جمشـید روز‬
‫و شـادی کـردن کـه‬                                                                  ‫سـیزده نوروز خیمه‬
‫بـه یـاد دوازده مـاه‬                                                               ‫و خرگاهی در صحرا‬
‫از سـال اسـت‪ ،‬روز‬                                                                  ‫برپـا می‌کـرد و‬
‫سـیزدهم نـوروز را کـه روز فرخنده ایسـت بـه باغ و‬      ‫بارعـام مـی‌داد‪ ،‬در نتیجه این مراسـم در ایـران زمین‬
‫صحـرا می‌رفتنـد و شـادی می‌کردنـد و در حقیقـت با‬      ‫به‌صـورت سـنت و مراسـم در می‌آیـد و ایرانیـان‬
‫ایـن ترتیـب رسـمی بـودن دوره نـوروز را بـه پایان‬      ‫از آن بـه بعـد سـیزده‌بدر را بیـرون از خانـه برگـزار‬
‫می‌رسـانیدند‪ .‬ابونصـر فارابـی در دو بیـت نحوسـت‬       ‫می‌کننـد‪ .‬بعـد از اسالم چـون سـیزده تمـام ماهها را‬
                                                      ‫نحـس می‌داننـد‪ ،‬بـه اشـتباه روز سـیزده بـدر نحـس‬
                         ‫ماههـا را بیـان می‌کنـد‪:‬‬

‫زان حـذر کـن تـا نیابـی هیـچ رنـج‬                     ‫هفت روزی نحس باشد در مهمی‬
‫بیست و یک و بیست و چهار و بیست و پنج‬                  ‫ســه و پنــج و ســیزده بــا شــانزده‬

                                                                                                            ‫‪64‬‬
   61   62   63   64   65   66   67   68   69   70   71