Page 69 - فصلنامه فرهنگی_خبری شماره یازدهم
P. 69
شماره یازدهم :بهار 1400
مناسبتهای فصل بهار گزیدهای از آئی نهای ماه رمضان
قبـل نواختـه م یشـود و بـا ضربـات هماهنـگ زمـان روز والـون :مراسـم «روز والـون» از آئینهـای
باقیمانـده بـه اذان را اعالم م یکنـد و در پایـان بخشـی نمایشـی مردمـان اسـتان فـارس در ایـام مـاه مبارك
کوتـاه بـا ریتم بـه هم ریختـه نواخته م یشـود کـه مردم رمضـان اسـت .ایـن آئیـن اختصـاص بـه زوجهایی
بـا شـنیدن آن متوجـه م یشـوند کـه زمـان کوتاهـی به دارد كـه بهتازگـی زندگـی مشـترك خـود را آغـاز
كردنـد و نخسـتین همراهـی با مـاه مبـارك رمضان را
اذان مانده اسـت. بـا آغـاز زندگـی مشـترك تجربـه میكننـد .خانواده
در گذشـته پـس از اجـرای ایـن موسـیقی ،تـوپ دامـاد در اجـرای این آئیـن هدایایی را بـرای خانواده
خاصـی به نـام زنبورک (شـمخال) بـه صـدا در م یآمد.
بـه برگـزار کنندگان ایـن عمـل زنبـور کزن و نقارهزن عـروس میفرسـتند.
م یگفتنـد و تمامـی ایـن کارهـا در اکثر مناطـق ب هطور این هدایا شـامل شـیرینی ،برنج ،پوشـاك ،چادر ،سجاده
موروثـی صـورت م یپذیرفـت و ب هنـدرت غریبـ های و خوراك یهایـی اسـت كـه بیشـتر در ایـام مـاه صیـام
پـای سـفرههای سـحری و افطار اسـتفاده م یشـود .در
وارد ایـن کار م یشـد. شـكل سـنتی برپایی آئیـن «روز والون» ،خانـواده داماد
زمـان اجـرای طب لزنی ،بـه کمک سـاع تهای آبی ایـن هدایـا را در مجمعـه م یگذارنـد و همـراه یكـی از
(شـامل تشـتی بـزرگ و فنجـان مسـی متوسـطی که ته بـزرگان فامیل نـزد فامیل عـروس و یا بـه خانه عروس
آن سـوراخ ریزی داشـت) مشـخص م یشـد .صدای پر
طنیـن این طب لها بـا ترتیبی مـوزون و دلنشـین خاطره میفرسـتند.
نقارهزنـی بـارگاه امـا م هشـتم (ع) را در یادهـا زنـده همچنین خانواده عروس نیز به سهم خود هدیهای را
م یكنـد .آئین و مراسـم طب لزنـی در این شهرسـتان در برای خانواده داماد میفرستند كه بیشتر شامل لباس برای
فهرسـت آثـار میـراث معنوی کشـور (آثـار ناملموس) پدر داماد و پیراهن برای مادر داماد و یا روسری و چادر
است .بعد از ارسال این هدایا ،زوججوان در نخستین
به ثبت رسـیده اسـت. پنجشنبه و یا جمعه ماه مبارك رمضان ،بزرگان و بهویژه
آئیـن گلخندانـی :گلخندانـی آئینی بود کـه قبل از مادرها و پدرهای خود را برای برپایی ضیافت افطار
مـاه رمضـان برگـزار میشـد .این رسـم برای آشـتی دعوت م یكنند .در بطن برگزاری این آئین ،تجلی یكی
دادن خانوادههـا و دوسـتانی کـه از هـم فاصلـه گرفته از اصلیترین الگوهای فرهنگ ایرانی و توصیههای دین
بودنـد و بـه اصطالح بـا هـم قهـر بودنـد ،برگـزار
میشـد تـا بـه کمـک بزرگترهـای فامیـل دوبـاره مبین اسلام یعنی صل هرحم قرار دارد.
بیـن آنهـا آشـتی و مـودت ایجـاد شـود .در واقـع آئیـن و مراسـم طب لزنـی در خراسـا نجنوبی :آئین
مـاه رمضـان بهدلیـل ارزشـی کـه بیـن مردم داشـت مراسـم طب لزنی در ایـام ماه مبارک رمضـان در برخی از
و معنویتـی کـه ایجـاد میکـرد فرصـت خوبـی برای شهرسـتا نهای اسـتان خراسـان جنوبی برگزار م یشـود.
پـاک کـردن کینههـا و ناراحتیهـا بود تا مشـکلات و مراسـم طب لزنـی به مـدت ده دقیقـه تا یک ربـع و هر
نوبـت شـامل سـ هبار بـه فاصلـه ی کسـاعت از مرتبـه
کدورتهـای دیرینـه از دل مـردم پـاک شـود.
67