Page 55 - فصلنامه فرهنگی-خبری شماره 4

‫آبـادی آتـش بـر افروخته می‌شـود‪ ،‬جشـن و سـرور‬ ‫ایـن کار‪ ،‬پایـان زمـان اسـتفاده از مراتـع کوهسـتانی‬
‫بـر فضـای آن حاکـم می‌شـود و شـعر نوروزبـل‬
‫بـا شـور و شـوق تمـام به‌وسـیله جمعیـت‬ ‫را اعالم می‌كننـد‪ .‬گروهـی نیـز بـه دعـا و نیایـش به‬
‫شـرک ‌تکننده در جشـن خوانـده می‌شـود‪:‬‬ ‫درگاه خداونـد م ‌یپردازنـد‪ .‬بـه اعتقاد بومیـان‪ ،‬اگر دود‬
‫ُگــروم گــروم گــروم بــل‬ ‫متصاعـد شـده از آتـش گون‌هـا‪ ،‬رو به‌سـوی کوههای‬
‫نــوروز مــا و نوروزبــل‬ ‫جنوب پخش شـود‪ ،‬نشـانگر قابل تحمل بودن زمسـتان‬
‫نــو ســال ببــی‪ ،‬ســال ســو‬ ‫در جلگـه بـوده و اگر رو به‌سـوی جلگـه رود‪ ،‬نوید‌گر‬
‫نویــدی‪ ،‬خونــه واشــو‬ ‫زمسـتان سـخت و پر بـرف خواهـد بود‪ .‬شـامگاه روز‬
‫ترجمه‪ :‬با صدای پر هیبت سوختن هیزم و‬ ‫پانزدهـم مردادمـاه‪ ،‬هنگامـی‌ کـه بـر فـراز بلند ‌یهای‬
‫برکشیدن شعله نوروزماه و شعله آئین نوروزی‪،‬‬
‫سال تازه باشد و سال روشنایی تازه باشد‬
‫و تازه شود و خانه آباد و پر برکت باشد‪.‬‬
‫در سال‌های اخیر و با تلاش گروهی از‬
‫علاقه‌مندان و پژوهشگران گیلانی‪،‬‬
‫این مراسم که سا ‌لها منسوخ شده بود‪،‬‬
‫دوباره برپا می‌شود‪.‬‬

‫‪53‬‬