Page 56 - فصلنامه فرهنگی-خبری شماره 4
P. 56

‫شماره چهارم‪ :‬تابستان ‪1398‬‬   ‫مناسبت‌های فصل تابستان‬

                                                                     ‫جشن آب پاشانک‬

                                                         ‫یکی از رسومی که مردم در برخی از شهرهای‬
                                                         ‫ایران در تابستان‌های هر سال اجرا می‌کنند‪ ،‬مراسم آب‬
                                                         ‫پاشانک است‪ .‬این جشن در تیرماه برگزار می‌شود و‬
                                                         ‫مردم در هر محلی که مقداری آب وجود داشته باشد‬
                                                         ‫اقدام به اجرای این مراسم و آب پاشیدن بر سر و روی‬

                                                                                         ‫یكدیگر می‌كنند‪.‬‬

                                                                         ‫جشن انار‬

‫جشن آبریزگان نیز مشهور است‪ .‬این جشن بزرگ میان‬            ‫در اواخر تابستان در روستای انبوه استان‬
‫زرتشتیان‪ ،‬دوره‌ای ده روزه (سیزدهم تا بیست و دوم‬          ‫گیلان در بخش عمارلو شهرستان رودبار «جشن‬
‫تیر) داشت و زرتشتیان آن را تیروسجشن م ‌ینامند‪ .‬در‬        ‫انار» برگزار م ‌یشود که معمول ًا با نواختن ساز‪،‬‬
‫این جشن لباس و پوشاك نو پوشیده و نقل و شیرینی و‬          ‫سورنا‪ ،‬دهل و دایره همراه است‪ .‬این‬
‫میوه و‌خوراك‌های سنتی م ‌یپزند‪ .‬در بامداد شست‌ و شو‬      ‫جشن پیش از چیدن انار از انارستا ‌نها‬
‫و غسل می‌كنند و دو نیایش از اوستا با نام‌های خورشید‬      ‫برگزار م ‌یشود و مردم چیدن انار پیش از‬

                ‫نیایش و مهر نیایش را نیكو م ‌یدانند‪.‬‬             ‫برگزاری این جشن را ناشایست م ‌یدانند‪.‬‬
‫تیروجشن را می‌توان یكی از شادترین جشن‌های‬
‫كهن ایرانی دانست‪ .‬از مهمترین تداركات این جشن‪،‬‬            ‫جشن تیرگان‪ ،‬آبریزگان‪ ،‬آ ‌بپاشان‬
‫بندی از تارهای هفت‌رنگ ابریشم یا نخ بود كه با‬
‫رشته‌ای از سیم زرین و نازك می‌بافتند‪ .‬این بند را‬         ‫این جشن یكی از پراهمیت‌ترین اعیاد‬
‫تیروباد می‌نامیدند‪ .‬از روزهای پیش از عید‪ ،‬تیروباد در‬     ‫زرتشتیان است و سرشار از سنت‌ها‬
‫همه‌ خانه‌ها مهیا می‌شد و صبح روز جشن‪ ،‬كوچك و‬            ‫و آئین و رسوم بوده است‪ .‬جشن‬
‫بزرگ این بند را به مچ دست یا دگمه لباس‪ ،‬بند كرده‬         ‫تیرگان در روز سیزدهم از ماه تیر‬
‫و آن را با خوشی و شادمانی تا روز پایان جشن‪‌،‬یعنی‬         ‫كه تیر روز نام دارد برگزار می‌شود و به نام‬
‫بادروز‌‌با خود نگه می‌داشتند‪ .‬آنگاه در روز مذكور به‬
‫دشت یا بام خانه رفته‪ ،‬بند را باز كرده و با فریاد و بانگ‬
‫شادمانی به باد می‌سپردند‪ .‬این كردار كنایه و اشارتی‬

                                                                                                             ‫‪54‬‬
   51   52   53   54   55   56   57   58   59   60   61