Page 6 - فصلنامه فرهنگی-خبری شماره 5

‫شماره پنجم‪ :‬پائیز ‪1398‬‬

‫مصاحبه با‬ ‫مصاحبه‬
‫دکتر رضا داوری اردکانی‬
‫رئیس فرهنگستان علوم‬

‫و عضو هیئت‌امنای‬
‫بنیاد ایرا ‌نشناسی‬

‫تهیه وتنظیم‪ :‬ندا صحراپیما‪ ،‬زینب چشمه‬

‫در ابتدای امر‪ ،‬خواهشمند است مختصری از بیوگرافی و سوابق علمی‪ -‬پژوهشی خود را برایمان بیان فرمایید؟‌‬
‫من در اردکان یزد به دنیا آمده‌ام و تا سن پانزده سالگی آنجا بوده‌ام و سپس به اصفهان رفته و دو سال در‬
‫دانشسرای مقدماتی اصفهان درس خوانده‌ام‪ .‬در سال ‪ 1330‬دوره دانشسرا را به پایان رسانده و به شغل شریف معلمی‬
‫مشغول شدم و تا دو سال پیش یعنی مدت ‪ 66‬سال در این شغل بوده‌ام‪ .‬خدا را شکر می‌کنم که هرگز هوس شغل‬
‫دیگر و به‌خصوص شغل سیاسی نکرده‌ام و به معلمی خرسند بوده‌ام‪ .‬پدر و مادرم آرزو داشتند پزشک شوم‪ .‬خودم به‬
‫ریاضیات علاقه داشتم اما قسمت‪ ،‬حوالم به خرابات فلسفه کرد و چه قسمت خوبی بود‪ .‬اکنون پیر و ناتوان شده‌ام اما‬
‫تا زمانی که می‌توانستم کتاب می‌خواندم‪ .‬نوشتن را هم زود آغاز کردم و تاکنون قریب به بیست هزار صفحه نو‌شته‌ام‬
‫که البته غث و سمین دارد‪ .‬اینها هر چه باشند اموری بیرون از زندگی و زائد بر آن نیستند بلکه حاصل و مح ّصل‬
‫آنند‪ .‬بعضی آشنایان گاهی ملامتم می‌کردند که چرا از لذت‌های زندگی چشم پوشیده و عمر گرانمایه را صرف‬
‫کار بیهوده و بی‌حاصل مطالعه و نوشتن می‌کنم‪ .‬وقتی از بی‌حاصلی و بیهودگی کار مطالعه می‌گفتند به اندرزشان‬
‫بی‌اعتنایی نمی‌کردم یعنی اول ًا اندکی به عیب‌های کارم توجه می‌کردم‪ .‬ثانی ًا از خود می‌پرسیدم و گاهی به خود نهیب‬
‫می‌زدم که اگر حقیقت ًا کارم بی‌حاصل است چرا عمر در کار بی‌حاصل صرف کنم اما خود را قانع می‌کردم که حتی‬
‫کارم اگر یکسره بی‌حاصل باشد‪ ،‬من با کتاب خواندن و نوشتن اوقات خوش داشته‌ام‪ .‬ملامتگران هم اگر این معنی را‬
‫درمی‌یافتند‪ ،‬ملامتم نمی‌کردند زیرا کاری را که آنها سفارش کرده‌اند کرده بودم و مگر نه اینکه آنها می‌گفتند چندی‬
‫هم از لذات زندگی بهره ببرم و من از مطالعه لذت می‌بردم‪ .‬اکنون از اینکه عمر با کتاب گذرانده‌ام‪ ،‬راضیم‪ .‬حتی اگر‬

‫با این سعی نتوانسته باشم فایده‌ای به کسی برسانم‪.‬‬
‫چنانکه اشاره کردم من وظیفه معلمی خود را انجام م ‌یدادم‪ .‬اینکه نتیجه‌اش چه بود و چه شد در اختیار من نبود‪.‬‬
‫سازما ‌نها و مؤسسات علمی و فرهنگی کشور هم که در خدمت آنها بوده‌ام‪ ،‬قدر سعی و کوشش هفتاد ساله را م ‌یدانند‬

‫و همواره از لطف و احسان آنها برخوردار شده‌ام‪.‬‬

‫‪4‬‬