Page 70 - فصلنامه فرهنگی-خبری شماره 3
P. 70

‫شماره سوم‪ :‬بهار ‪1398‬‬

‫وارد‌می‌شوند تا از خوشی و شادمانی‪ ،‬راستی و درستی‬          ‫روز بسیار كهن است؛ در نوروز‪ ،‬خداوند از بندگان پیمان‬       ‫مناسبت‌های فصل بهار‬
‫و اوضاع و احوال خوب بازماندگان خود شادی كنند و‬            ‫گرفت تا او را پرستش كنند و برای او شریك قائل نشوند‬
‫آنان را تقدیس نمایند و در پنج روز دوم به جایگاه خود‬       ‫و به آیین فرستادگانش درآیند و دستورشان بپذیرند و‬
‫بازم ‌یگردند‪ .‬بازماندگان نیز در این مدت خانه و كاشانه‬     ‫آن را اجرا نمایند و آن نخستین روزی است كه آفتاب‬
‫را تمیز كرده و نقل و نبات و انواع شیرینی و سبزه و انواع‬   ‫بدمید و بادهای بار دهنده بوزید و گل‌ها بر روی زمین‬
‫خوراكی و نوشیدن ‌یها را در اتاق و بر بام خانه م ‌ینهند و‬  ‫پدید آمد و هم جبرئیل بر پیامبر نازل شد و نیز روزی‬
‫با اخلاق و كردار نیكو اسباب شادمانی فروهرها را فراهم‬      ‫است كه ابراهیم بت‌ها را شكست و هم پیامبر (ص)‬
‫م ‌یکردند‪ .‬از جمله مهمترین مراسم این جشن افروختن‬          ‫حضرت علی (ع‌) را بر دوش خود گرفت تا ب ‌تهای‬
‫آتش بوده است‪ .‬در شب اول پنجه‪ ،‬جشن فروردگان با‬
‫افروختن آتش بر با ‌مها و معابر‪ ،‬آغاز می‌شد این آغاز‬                          ‫قریش را از خانه كعبه بیانداخت»‪.‬‬
‫جشن پنجه یا فروردگان با افروختن آتش‪ ،‬بعد از اسلام‬
                                                               ‫فَر َوردگان‪ ،‬فروردینگان‪ ،‬فرو ُدگ‬
                      ‫تبدیل به چهارشنبه‌سوری شد‪.‬‬
‫دومین جشن با عنوان فروردگان در روز نوزدهم از‬              ‫دو جشن و مراسم دینی زیر عنوان فروردگان برگزار‬
‫ماه فروردین است كه فروشی یا فروهر نام داشته و بنابر‬       ‫م ‌ی‌شود‪ .‬نخست ایام فروردگان كه به موجب اوستا‪،‬‬
‫برخورد و تقارن نام روز و ماه‪ ،‬برگزار می‌شد‪ .‬این جشن‬       ‫بخش یشت‌ها‪ ،‬در گاهنبار َه َمس َپت َم َدم (ششمین گاهنبار)‬
‫و مراسم دینی كه به فرو ُدگ مشهور است ویژة ف َر َوهرها‬     ‫و به مدت ده روز یعنی دو پنجه (پنج روز آخر اسفند‬
‫یا روان درگذشتگان است‪ .‬این جشن در نزد زرتشتیان‬            ‫و پنج روز اندرگاه یا كبیسه) قرار دارد‪ .‬پنج روز اول را‬
‫جشنی دینی است كه با مراسم مذهبی همراه است‪ .‬در‬             ‫پنج ‌ة كوچك یا پنجی و پنج روز پایان سال را‬
‫این روز سفره دینی بزرگی پهن م ‌یشود و در آن لُرك‬          ‫كه مقارن با گاهنبار همسپتمدم یا گاهنبار پنجه‬
‫(آجیل هفت مغز)‪ ،‬سو ُرگ یا سیروگ‪ ،‬خاگینه‪ ،‬كماچ‪،‬‬            ‫است‪ ،‬پنجة بزرگ می‌نامند‪ .‬در ششمین‌گاه‬
‫مورد‪ ،‬آب و میوه می‌گذارند‪ .‬خواندن فروردین‌یشت‬             ‫آفرینش یعنی گاهنبار همسپتمدم‪ ،‬فروهرها‬
‫(فروشی) نیز در این روز متداول است‪ .‬در پایان این‬           ‫به خواست خداوند بر زمین فرود‬
‫مراسم میوه‌ها را به تك ‌ههای كوچك تقسیم می‌کنند‪،‬‬          ‫آمدند و شكل و قالب مادی یافتند‪.‬‬
                                                          ‫این نزول و تشكل در پنج روز پایان‬
      ‫همراه با لرك بین شركت‌كنندگان پخش‌‌می‌كنند‪.‬‬         ‫سال انجام گرفت‪ .‬بنابر روایت در اسطورة‌‬
‫در ایران كهن رسم برآن بود که هر خاندانی دفتری‬             ‫آفرینش‪ ،‬بعدها مردم این ایام را ب ‌هنام جشن‬
‫داشت و نام درگذشتگان را در آن می‌نوشت‪ .‬این نسب‌نامه‬       ‫فروهر‪ ،‬عید ساختند‪ .‬این جشن (فروردگان)‬
‫برای آن بود كه از روی آن نام تمام درگذشتگان در‬            ‫مقارن با نوروز و شاید از لحاظ دینی‬
‫مراسم مذهبی یاد شود و به فروهر آنان درود فرستاده‬          ‫بزرگترین جشن ایرانیان بوده باشد كه با‬
‫شود و چنین دفتری در خانواد‌ههای زرتشتی ایران وجود‬         ‫آداب و مراسم بسیار همراه است‪ .‬به اعتقاد‬
‫دارد و به آن «آمرزش روان» گویند‪ .‬امروزه به‌دلیل دفن‬       ‫زرتشتیان در پنج روز نخست ارواح‬
‫مردگان در گورستان‌ها‪ ،‬زرتشتیان این روز را بر سر‬           ‫به خان و مان و نزد كسان خود‬

                                                                                                                    ‫‪68‬‬
   65   66   67   68   69   70   71   72   73   74   75