Page 74 - فصلنامه فرهنگی-خبری شماره 3

‫شماره سوم‪ :‬بهار ‪1398‬‬

‫هـم بـه جـاه حضـرت خیرالاتام‬ ‫احسان غذا به فقیران و یتیمان و درماندگان تا دو‬ ‫مناسبت‌های فصل بهار‬
‫هـم بـه جـان مرتضـی بـاران بـده‬ ‫روز طول می‌كشد و بعد به دستور امام جماعت‪ ،‬مردم‬
‫شهر روز‌ة باران می‌گیرند و همراه با امام جماعت‪،‬‬
‫بندگانــت عاجزاننــد‌ای خــدا‬ ‫به‌سمت محل قبلة دعا عزیمت می‌كنند‪ .‬در روز اجرای‬
‫لطـف و احسـانی نمـا بـاران بـده‬ ‫مراسم‪ ،‬مردم روز‌هدار‪ ،‬به‌تدریج تا ساعت هشت صبح به‬
‫محل قبله دعا وارد می‌شوند‪ .‬همه‌مردم لباس سفید و تمیز‬
‫گزیده‌ای از آیی ‌نهای ماه رمضان‬ ‫م ‌یپوشند و دو ركعت نماز م ‌یخوانند و سپس امام دو‬
‫خطبه م ‌یخواند و به درگاه خدا استغاثه كرده و تقاضای‬
‫روز والون‬ ‫باران می‌كند و مردم «آمین» می‌گویند‪ .‬بعد از خطبه‪،‬‬
‫شش نفر از جوانان پانزده تا بیست ساله از جمعیت جدا‬
‫از آیین‌های نمایشی مردمان استان فارس در ایام‬ ‫می‌شوند و پیش می‌افتند و یك نفر از آنان شعر و دعای‬
‫ماه مبارك رمضان‪ ،‬برپایی آیین «روز والون» است‪ .‬این‬ ‫باران را م ‌یخواند و جوانان و مردم نیز جواب می‌دهند‪.‬‬
‫آیین اختصاص به زوج‌هایی دارد كه به‌تازگی زندگی‬
‫مشترك خود را آغاز كردند و نخستین همراهی با ماه‬ ‫قسمتی از شعر باران به این شرح است‪:‬‬
‫مبارك رمضان را با آغاز زندگی مشترك تجربه می‌كنند‪.‬‬ ‫ای خداونـد بـه مـا بـاران بـده‬
‫در اجرای این آیین‪ ،‬خانواده داماد‪ ،‬هدایایی را برای‬ ‫رحـم فرمـا تـو‪ ،‬بـه مـا بـاران بـده‬
‫خانواده عروس می‌فرستند‪ .‬این هدایا شامل شیرینی‪،‬‬ ‫هم بـه حـق مصطفی ختم ال ُر ُسـل‬
‫برنج‪ ،‬پوشاك‪ ،‬چادر‪ ،‬سجاده و خوراك ‌یهایی است كه‬ ‫هـم بـه حـق مرتضـی‌‪ ،‬بـاران بـده‬
‫بیشتر در ایام ماه صیام پای سفره‌های سحری و افطار‬ ‫مـا ضعیفـم و ذلیلیـم‌ای خـدا‬
‫لطـف فرمـا تـو‪ ،‬بـه مـا بـاران بـده‬
‫استفاده می‌شود‪.‬‬ ‫ما به درگاه تو روی آورده‌ایم‬
‫در شكل سنتی برپایی آیین «روز والون»؛ خانواده داماد‬ ‫كن اجابت ایـن دعا‪ ،‬باران بده‬
‫این هدایا را در مجمعه م ‌یگذارند و همراه یكی از بزرگان‬ ‫مردوزن‪،‬پیروجوان‪،‬خردوبزرگ‬
‫فامیل نزد فامیل عروس و یا به خانه عروس م ‌یفرستند‪.‬‬ ‫منتظر هسـتند بـه ما بـاران بده‬
‫همچنین خانواده عروس نیز به سهم خود هدی ‌های را برای‬ ‫سالبگذشت ونیامدرحمتی‬
‫قحـط گشـته خالقـا‪ ‌،‬بـاران بـده‬
‫ما گنه‌كاریم و از جرم و گناه‬
‫عـذر خواهیـم‌‪ ،‬ای خدا بـاران بده‬
‫نه زراعت‪ ‌،‬نه گیاهی از زمین‬
‫آمـده بیـرون خـدا باران بده‬
‫یاغیاث‌المستغثیناسقنا‬
‫تو كریمی‌ای خدا باران بده‬

‫‪72‬‬