Page 71 - فصلنامه فرهنگی-خبری شماره 3
P. 71

‫شماره سوم‪ :‬بهار ‪1398‬‬

‫مناسبت‌های فصل بهار‬       ‫باستان در این جشن همه با لباس سفید در آتشكد‌هها جم ‌ع‬    ‫مزار درگذشتگان رفته و بر روی سنگ گور آنان گل‬
                          ‫م ‌یشدند و پس از برگزاری مراسم دعا و نیایش و خواندن‬      ‫و گیاه و میوه و شمع روشن و لُرك‌م ‌یگذارند‪ .‬همچنین‬
                                                                                   ‫نان سورگ همراه با اقلامی‌دیگر از خوراك‌های پختنی‪،‬‬
                                        ‫اردیبهش ‌‌تیشت‪ ،‬جشن را آغاز می‌كردند‪.‬‬
                                                                                            ‫به‌شكل نذور و هدایا صرف و پخش م ‌یشود‪.‬‬
                                   ‫خردادگان (ششم خرداد)‬
                                                                                   ‫نوروز بزرگ‪ ،‬نوروز خردادی‪ ،‬نوروز خاصه‪،‬‬
                          ‫خرداد نام پنجمین امشاسپند است و صفتی برای‬                     ‫نوروز كبیر‪ ،‬جشن زایش زرتشت‬
                          ‫اهورامزدا كه نشانه كمال و رسایی اوست‪ .‬در روز ششم‬                      ‫(ششم فروردین)‬
                          ‫از ماه خرداد‪ ،‬به‌موجب تقارن روز و ماه خرداد این جشن‬
                          ‫برگزار می‌شود‪ .‬مظهر زمینی این امشاسپند آب است‬            ‫روز ششم فروردین كه خرداد روز نام دارد در ماه‬
                          ‫و در این جشن به‌ویژه شس ‌توشو و نیایش ویژ‌ة آب‬           ‫فروردین مصادف است با تولد زرتشت و دارای چنان‬
                                                                                   ‫اهمیتی است كه گویند در آن روز حوادث و وقایع بسیار‬
                                                ‫معمول است و خوانده می‌شود‪.‬‬         ‫زیادی رخ داده است و آن روز را نوروز خردادی یا‬
                                                                                   ‫خردادسالان نامید‌هاند‪ .‬در این روز به‌موجب یك سنت‬
                                        ‫آیین كووه  ‬                                ‫دینی مراسم شس ‌تو شو و غسل انجام م ‌یگیرد زیرا خرداد‬
                                                                                   ‫را امشاسپند و نگهبان موكل آب دانند‪ .‬یكی از وظایف‬
                          ‫كووه‪ ،‬آیین ویژ‌های است متناسب با طبیعت و گردش‬            ‫فروهران تأمین آب است جهت سال بازماندگان خود‬
                          ‫زمین‪ .‬این آیین را در آخرین روز اردیبهشت‪ ،‬یعنی‬            ‫و بازماندگان می‌كوشند تا با انجام اعمال و تشریفات و‬
                          ‫شصت روز بعد از عید نوروز انجام م ‌یدهند‪ .‬ب ‌هلحاظ زمانی‬  ‫مراسم دینی و نیكی و راستی و اعمال پارسایی‪‌،‬فروهرها‬
                                                                                   ‫را خشنود گردانند تا آنان خیر و بركت‌شان ببخشند و‬
                                 ‫آن را «شصت گا كووه» م ‌یگویند «گا» در زبان‬        ‫آب یك‌سال را تأمین نمایند‪ .‬زرتشتیان در این روز با‬
                                  ‫لكی ب ‌همعنی گاو است و كووه نام ستار‌های است‬     ‫برگزاری جشن میلاد پیامبرشان‪ ،‬به جش ‌نهای نوروزی‬
                                   ‫كه در پایان اردیبهش ‌تماه و اوایل‌خردادماه در‬
                                                                                                                ‫پایانی زیبا می‌بخشند‪.‬‬
                                    ‫آسمان شمال لرستان ظاهر م ‌یشود و بعد از سه‬
                                           ‫شب به محاق م ‌یرود و دیگر اثری از‬            ‫اردیبهشت‌گان (سوم اردیبهشت)‬
                                           ‫آن پیدا نم ‌یشود تا ایام ‌یدیگر‪ .‬مردم‬
                                                                                   ‫اردیبهشت یكی از بزر ‌گترین امشاسپندان و مظهر‬
                                         ‫عقیده دارند‪ ،‬پرتو نور این ستاره باعث‬      ‫راستی و درستی و پرهیزگاری و پاكی و نظم در عالم معنا‬
                                      ‫چشم درد شدید و كوری حیوانات ب ‌هویژه‬         ‫و بر روی زمین نگهبان آتش است‪ .‬نماز معروف و مقدس‬
                                     ‫گاوها خواهد شد‪ .‬برای جلوگیری از چنین‬          ‫زرتشتیان ب ‌هنام اشم وهو به معنی بهترین راستی و درستی‬
                                     ‫اتفاقی‪ ،‬مراسم كووه را با خمیر مالیدن بر‬       ‫به نام این فرشته است و آن را نماز «اشا» نیز م ‌یگویند‪.‬‬
                                      ‫پیشانی حیوانات انجام م ‌یدهند‪ .‬همچنین‬        ‫این جشن با عنوان جش ‌نهای آتش همراه با مراسمی‌ویژه‬
                                      ‫روی سیاه چادرهای خود با خمیر نقش‬             ‫در روز سوم از ماه اردیبهشت برگزار م ‌یشود‪ .‬ایرانیان‬
                                      ‫خورشید می‌كشند و عقیده دارند‪ ،‬آد ‌مها نیز‬

                                          ‫به این وسیله از گزند درد چشم «كووه»‬
                                             ‫محفوظم ‌یمانند‪.‬كووه‪،‬مبدأبسیاری‬

                     ‫‪69‬‬
   66   67   68   69   70   71   72   73   74   75   76