Page 77 - فصلنامه فرهنگی خبری- شماره سیزدهم
P. 77

‫شماره سیزدهم‪ :‬پائیز ‪1400‬‬

‫معرفی خوراک و پوشاک‬                            ‫پوشاک محلی استان اردبیل‬

                     ‫جاری و سنت‌ها و باو ‌رهای این ایل به شمار‬                     ‫یکی از جاذب ‌ههای فرهنگی استان اردبیل لباس محلی‬
                     ‫م ‌یرود‪  .‬اغلب لباس زنان عشایر از پارچ ‌ههای رنگی و‬             ‫است که مردمان این منطقه در زمان گذشته م ‌یپوشیدند‪.‬‬
                     ‫شاد است و به شکلی از نقش و طرح طبیعت در لبا ‌سها‬
                     ‫بهره گرفته می‌شود‪ .‬اصلی‌ترین پوشش زنان عبار ‌تاند‬             ‫از قرن بیسـتم بـه بعد‪ ،‬لباس محلی در شـه ‌رها کاربرد‬
                     ‫از‪ :‬اوست کؤینک‪ ،‬آرخالیق‪ ،‬چپکن‪ ،‬لباده‪ ،‬کوردو‪،‬‬                  ‫خـود را از دسـت داده و حالـت مدرنیته بـه خود گرفت‪،‬‬
                                                                                   ‫ولـی عمومـ ًا در میان کسـانی کـه در مناطق عشـایری و‬
                                                     ‫ائشمک و باهاری‪.‬‬               ‫روسـتایی سـکونت دارند‪ ،‬بـه مانند سـابق کارکرد خود‬
                                                                                   ‫را حفـظ کرده اسـت‪‌.‬عشـایر از معدود جوامعی هسـتند‬
                                                                                   ‫که شـکل غالب پوشـاک زنـان و مردان آنهـا از اصالت‬
                                                                                   ‫و هویـت برخوردار اسـت و بـا وجود آنکـه در یکصد‬
                                                                                   ‫سـال اخیـر‪ ،‬تغییـر و تحولاتی جـدی در زمینه پوشـش‬
                                                                                   ‫رخ داده امـا اثـری انـدك بـر شـکل و ماهیت پوشـاک‬

                                                                                                          ‫محلی عشـایر گذاشـته است‪.‬‬
                                                                                   ‫لبا ‌سهای محلی ایل شاهسون‪ ،‬نمودی از فرهنگ‬

                                               ‫پوشاک محلی زنان‬

                          ‫پارچه حریر و یا ابریشم نازک دوخته م ‌یشد‪ .‬معمول ًا در‬                  ‫اوست کؤینک‬
                          ‫قسمت یقه‪ ،‬سردس ‌تها و اطراف پایین پیراهن قیطا ‌نهای‬
                          ‫بافت ‌هشده را با دست م ‌یدوختند‪ .‬گاهی در قسمت جلویی و‬    ‫اوست کؤینک لباسی زنانه باآستین دراز و گشاد‬
                          ‫پایین لباس از نوارهای طلایی‪ ،‬مدال و یا سک ‌ههای نقر‌های‬  ‫است‪ .‬عموم ًا ناحیه‌ای که آستین به تنه لباس وصل می‌شد‬

                                        ‫و طلایی ب ‌هعنوان زینت استفاده م ‌یکردند‪.‬‬  ‫راسته و در بعضی اوقات چی ‌ندار بوده است‪ .‬کوئینک‬

                                            ‫چپکن‬                                   ‫از طرف گردن با یک دکمه بسته م ‌یشده و اغلب با‬

                          ‫تن‌پوشی که معمول ًا زنان روی لباس اوست کؤینک‬
                          ‫می‌پوشند‪ .‬چپکن دارای آستر بوده و آن را تا قسمت کمر‬
                          ‫چسبان به بدن م ‌یدوختند‪ .‬معمول ًا از قسمت پشت لباس‬
                          ‫بال‌های اضافی تا قسمت پایین می‌آمد که دکمه‌هایی نیز‬

                            ‫برای تزئین بر روی آنها مورد استفاده قرار می‌گرفت‪.‬‬
                          ‫چپکـن دارای آسـتی ‌نهای شـکا ‌فدار و یـا بـه‬
                          ‫اصطالح یالانچی قوللار اسـت‪ .‬جنس چپکن بیشـتر از‬

                     ‫‪75‬‬
   72   73   74   75   76   77   78   79   80   81   82